Nog maar één dagje...

Ik tel de minuten. (Of toch bijna.)

Hoge Rielen met de klas: Koken, verkleden, K3, dansen, nachtwandelingen, ontroering, samenhorigheid en gelach. Maar ook: blinddoeken, geschonden vertrouwen, uitbarstingen, woede, huilbuien, verwardheid, geschoktheid, hevige reacties en angst.

Maar het is over, nu. Ik ben doodmoe, maar weer gelukkig.

Het ging te goed.
Godverdomme.

'De moeilijkheid met Vlinders is dat ze zichzelf moeten redden...
Het goeie aan een Vlinder is dat hij dat kan.'

"Ik kan de winter al ruiken," zegt pap.

Maar ik voel alleen de kou...

Nazomer.
De gordijnen dicht, de lichten aan, mijn eigen gasverwarmingkje op de hoogste stand en een zonnebril op mijn neus.
Het enige wat nog ontbreekt is vogel-getjielp in plaats van de gietende regen die op mijn ramen roffelt. Maar ach, zo is het ook gezellig...

Zo. Het spijt me, ik heb jullie verwaarloosd, enzo.
Máár er komt verandering in.
Vanaf nu.
Juist ja...
Houd me er maar aan.