De paarden zijn onrustig...

Nu heb ik het normaal niet zo voor die beesten, maar ik kan me kostelijk vermaken met alleen al de aanblik van de twee exemplaren die in de wei aan de overkant van de straat staan.
Hun situatie is eigenlijk heel problematisch en vooral Heel Erg Zielig. Ze staan met z'n tweetjes op een weide die eigenlijk net groot genoeg is voor één paard en die dus helemaal leeggegrazen is, worden nooit bereden en tot overmaat van ramp zijn ze nog van elkaar gescheiden door een afspanning die midden door het lapje grond loopt.
Meestal leven ze zichzelf perfect in in de rol van Het Zielige Paard, met hun doffe manen en modderige hoeven, maar eigenlijk zijn ze heel sluw. Reeds vanaf het moment dat ze de weide hiertegenover bewonen, knagen ze met engelengeduld aan de paaltjes van de bedrading die hen van elkaar scheidt, evenals aan diegenen die hun afsluiten van de buitenwerld. Enkelen liggen zelfs al doormidden geknaagd op de grond. Stukje bij beetje, langzaam maar zeker komen ze dichter bij elkaar en bij de vrijheid.

Ik ben er van overtuigd dat hun onrustigheid van vandaag geen toeval is. Ze voeren iets in hun schild. Misschien plannen ze voor vannacht de Grote Uitbraak. Ik hoop het, ze hebben het verdiend.